La Anĝeloj

Ĉu vi scias

per kio

la anĝeloj skribas?

Ili skribas

per arĝenta plumo

kaj fluebla mielo

sur la vualecajn

flugilojn

de mortintaj libeloj.

Ili skribas

vere

ne multe,

sed kion

ili skribas,

estas mirinde bela.

Oni devas

esti tre juna,

por kompreni

ilian lingvon.

Ili skribas

belegajn

psalmojn,

al kiuj aliaj

anĝeloj faras la muzikon.

Jes, jes,

la anĝeloj skribas

versojn

per arĝenta plumo

sur la vualecajn flugilojn

de motintaj libeloj.

El la libreto " La Ora Papilio" de Leopoldo J. Vermeiren

Diru "ne" al la ekskluziva memamo!

Diru "ne" al la ekskluziva memamo!


Homo feliĉa, estas homo kiu ĝenerale akceptas la aliajn sen kompari ilin al si mem. Akcepti la diferencojn estas pruvo de maturiĝo. La homa individualeco de la nuntempa epoko postulas de ni, pli kaj pli da konscia pripenso, por ke ni ne falu en amaran solecon. Homoj bone kunvivas, se ili toleras unu al la aliaj. Kaj krom tio... tiu kiu volas pace, harmonie kunvivadi kun la homoj devas respekti la rajtojn de ĉiu kiel se la rajtoj estus via. Nur rigardi la propran umbilikon...estas rigardo blinda. Ne ekzistas limoj por estimo kaj konsidero al iu. Certe la mondo pli trankvile moviĝus , se la homoj forĵetus for la egoismon. Diru "Ne" al la ekskluziva memamo... Agu altruisme....bonfartigu la aliajn!

Ĉu Gajno Aŭ Ŝajno?

Iam, dum veper´sensuna,
inter viro kun galonoj
kaj alia kun liuto,
pri la nuna monda bono
ekaŭdiĝas ĉi disputo:
- Ni vivas en jaroj superaj de homa progreso!
- Ni vivas en jaroj suferaj de homa regreso!
- Ni gajnis! –Nur ŝajnis!

- Scienco disdonas kaj lunoj kaj stelojn!
-Sensenco aldonas kaj murdojn kaj ŝtelojn!
-Prahomoj vivaĉis en bestaj kavernoj…
-…kaj nun ni vivaĉas en pestaj kazernoj!

- Ni gajnis! –Nur ŝajnis!

-Aĉetas dolaroj progreson de l´mondo,
Kaj marŝas homaro al brila estonto!
- Ja marŝas .. marŝadas marŝaloj armitaj...
Aĉetas? Aĉegas dolaroj militaj!
Dolaroj dolaroj!
- Ni gajnis! –Nur ŝajnis!
Tiele kaj sencele
Disputas kaj disputos
Vorto kontraŭ Forto.
Ĉu gajno aŭ ŝajno?

SYLLA CHAVES
La plej kompetanta poeto de la E-ta brazila Movado!

La Ovo!

Teatraĵeto bazita sur tekstoj de La verko “ La Ĝoja Podio de Raymond Schwartz.

Scenejo –lerneja ĉambro; La instruistino sonigas sonorileton.
Instruistino- Nikodemo!
Nikodemo (eniras) Jen mi, Jen mi!
I- Sidiĝu,Ĉu vi estas preta fari vian E-an ekzamenon?
N- Jes tute tute preta. Mi Jam komprenis : ekzameno.Kiam ĝi estos “eks”, mi diros “amen”.
I- Ne ŝercu, ĉi tio estas ter serioza afero.Jen, prenu La Fundamento de Esperanto.
N- Pardonu, sed mi NE povas fari tion...
I-Prenu ĝin, mi ordonas.
N- Mi NE povas. Zamenhof diris ke La Fundamento de Esperanto estas netuŝebla. Mi NE rajtas tuŝi ĝin...
I- Kia granda azeno! Do ni iru rekte al la demandoj. Kiom da ĉefaj partoj entenas La Fundamento de Esperanto?
N- Du.
I- Tre bone. Kiuj ili estas?
N- La unua kaj La dua.
I- Vera azeno!
N- Ha, pardonu! La partoj de La Fundamento de Esperanto estas Du: la fundo kaj la mento, lamento.
I-Stultulo!Sprite ĉion,mi faros alian demandon: ĉu oni povas fari ŝanĝon en la Fundamento?
N-Jes, kompreneble!
I- Ĉu vi scias pri iu ŝanĝo en la Fundamento?
N-Jes, La rusoj jam faris.En La Fundamento estas La parto nomata ekzercaro, sed La rusoj nomas ĝin “ekzerco”.
I- Ekzerco?
N- Jes, ĉar La rusoj jam forigis La caron...
I- Mia Dio!Ni iru antaŭen. Kiuj estas la kazoj de Esperanto?
N- Tio estas tiel facila demando, ke mi eĉ NE volas respondi.
I- Respondu , bonvole.
N- La kazoj de Esperanto estas la akuzativo, la nominativo,la aperitivo kaj aliaj ivoj.Mi plej ŝatas la aperitivon.
I-(leviĝas kaj tiras lin per la orelo)Ĉu vi scias kio estas kazo? Kazo estas formo,formo de deklinacio.
N- Ha, mi komprenas nun.Do se mi vidas belan fraŭlinon, mi povas diri ke ŝi havas belajn kazojn...
I-(svingas La kapon; iras al La tabulo kaj skribas)- En la frazo\; “ Li kaptis banditon”, kiu kazo estas?
N-Estas...estas dedektivo.
I-Ni provu alifoje. Em La frazo: “ La kuzo kisis kuzinon”. Kiu estas La kazo?
N- Kuzativo
I-Akuzativo, idioto, akuzativo. Mi rezignas pri gramatiko.Nikodemo, ĉu vi portis vian desertacion?
N-Jes (serĉas íon en La poŝoj; malleviĝas kaj serĉas sub La tablo, inter La kruroj de La instruistino) Jen ĝi!
I- (surprizita)- Kio ĝi estas?
N- Mia kara ovo; mi lasis ĝin fali, la kompatinda. Nun mi povas legi mian desertacion (elpoŝigas paperon kaj legas).
LA OVO
La ovo estas loa plej pura kaj paca persono, kiu ekzistas. Ĝi estas kvieta, NE protestas, NE buras, nek faras paroladon.La ovo similas al La senhara kapo de niaj grandaj sciencistoj, kaj pro tio ĝi estas ter inteligenta.
Antaŭe mi ter admiris la kolombon, ĉar ĝi estas tre blanka. Sed iun tagon mi promenis sub arboj, kaj kolombo faris kolombaĵon sur mian kapon. Pro tio mi ne plu admiras la kolombon sed ŝatas nur la ovon, kiu estas pli pura kaj ne faras tiajn aferojn.
La ovo donas nur bonajn aferojn al La homaro. Ekzemple, ĝi donis La grandan latinan poeton Ovido. Cetere, ĝi helpis Kolumbon eltrovi Amerikon.
La lando kie la ovo estas plej admirata estas Sovetunio. Tie la personoj nomiĝas Neŝverova, Dombroliova, Antoniova, kaj tiel plu, pro omaĝo al la ovo. Ankaŭ aliaj famaj lokoj omaĝis La ovon.Mi mencios nur Krakovo kaj Litovo.
Ekzistas multaj specoj de ovo.
Unuj estas grandaj, aliaj malgrandaj.Unuj estas dikaj, aliaj maldikaj. Sed tio NE dependas de la ovo mem, sed de La patrina kalibro.
Pro tio mi tre admiras la ovon.
I- Nikodemo, post tiel bela disertacio vi meritas ovacion.
N- Dankon! Dankon.
I- Ĉu vi volas ricevi ovacion?
N- kompreneble...
I-(prenas la ovon el sur la tablo kaj ĝin rompas sur La kapon de Nikodemo).

LATENTA SEMO DE ESPERANTO

verkis Elson B. SNO
Kopirajtita de BUDHANA LIGO ESPERANTISTA
Io alestas, mi ne rekonas; sed larmoj pluvas pro l’ dankemo — japana poemo en la 11a jarcento
Unuavide mi ne povis kapti la ĝustan senton de tiu ĉi verso kiel japaneska esprimo, ĉar la sentimentalo bone sidas en mia propra memoro kaj persona historio. Ĝi senmorte vekas religian instinkton aŭ almenaŭ tiu japana poemo instigas la emon rigardi la vastan ĉielon kaj samtempe enketas pri la mikroskopa kosmo de nia tera kaj mara planedo. Eble la signifo estas pli modesta kaj ĝi nur rilatas al la mistero de nia individua korpekzisto. Oni povas proponi plurajn klarigojn, sed mia ekspliko havas metafizikan odoron. Por mi la samsara mondo ĉie regas kaj ĝi fluas eterne kaj senfine.
Estas nedecideble, ĉu tiu sentimentalo pri larmo kaj mistika origino estas plorgutoj da ĝuo aŭ ploro da ĉagreno. Tamen mi ne povas rezisti la klarigon, ke la misteria sento malofte okazante vizitas nin; la origino estas nekonata kaj ni estas postlasitaj kun neklaraj sentoj. Tiun impulson oni povas trovi kiel fonton de la spirita pado kiun ni elektis sekvi, ĉu la budhanan aŭ ion alian religian disciplinon. Aŭ oni libere elektis aŭ ĉio estas la fortprocedo de nepersona karmo.
Tre strange, ke en Usono kaj Eŭropo depost la dua mondmilito multaj personoj akceptas doktrinon de karmo kaj daŭre vivas sen kredo en nenia azia religio! Fakte, la leĝo de karmo estas ofte akceptita sen ia ajn ekzameno de ties filozofiaj aŭ religiaj principoj. Aliflanke, karmo kiel ĉefprincipo allogas okcidentan homon al la budhodarma, ofte senpense pri ia ajn komplika doktrino.
Se vi demandas usonan budhanon kiel kaj kial aniĝis al la darmo, la respondo varias de unu al alia. Verŝajne tion tenante usonaj budhanoj estas ligitaj de la kaŝita ŝnuro de karmo. La sangho estas forta ligilo, sed iel diverstema ideologio de la darmo agas kiel magneto, kaj karmokredo estas la sfero de gravito. Kiel vaste konate, la sutroj deklaris ke la potenco kaj nekonsumebla efiko estas grandaj misteroj de karmo. Kutime ne venas al la kapo de la konvertinto kompari aŭ eĉ kontrasti karman sortdoktrinon kun la kalvanisma nocio de antaŭfiksita destino. Subkonscie la okcidentanoj akceptas Ŝakjamuniajn vortojn pri darma kredo, La okuloj de kompreno estas kovritaj maldense per polvo.
Laŭ mahajana strukturo oni alvenas al la pado, ĉar la maturiĝanta cirkonstanco donas la okazon en tiu ĉi vivekzisto: Jen, ekzemplo de la universala retaro supraĵe esprimanta per la karma leĝo kiu bildigas aŭtentikan sperton. Kredeble detala scio pri karmo ne estas bezonata, kaj oni nur akceptas tian veron sentatan profunde en la koro. Tio similas al la Ĵodo-Ŝinŝu-budhano kiu profunde sentas, ke la tathagato amitabho karme kaŭzas homan kredecon kaj praktikadon.
Estas vaste kredate, ke budhismo en Usono enradikiĝis en la jaro 1893 dum la Parlamento de Mondaj Religioj en Ĉikago, Ilinojso, kiel programero de la internacie fama Kolombia Foiro. Kvankam tiu universala monda asembleo gravas en la moderna historio de budhismo, ĝi ne estas la fundamenta ekiĝo de la budha darmo en Usono, sed nur etapo en nia nacia historio. Tiu Parlamendo prezentas buntan nodon en nia religia sperto, sed estas tro da simpligo deklari, ke tie ĉi kuŝas origino de budhisma historio en Usono. La socia fono iom pli kompleksas. La monda asembleo serioze gravis pro la interplekta enigmo por la kristanoj, kiuj la unuan fojon skue frontis la mikspoton da religioj kuŝantaj ekster la molmola linio antaŭlonge desegnita de la kristanisma kampo.
Esperanto aperinte en 1887 reprezentis komenciĝon de internaciemo per la zamenhofa lingvo; la meiĵi-eraa konstitucio en 1889 signalis la modernan ŝtaton. Kaj en 1893 en la usona urbo Ĉikago la darmo komencis longvojon de reformiĝo. Tiuj tri influhavaj movadoj kreskas kunkune, sed ĉiu el ili stumblis aparte sur variaj obstakloj laŭ sia respektiva pasado tra moderna mondhistorio, kaj ili estis preskaŭ tutdetruitaj de du mondmilitoj. Unue, la darmo en sudorienta Azio estis interpretita de kleruloj el imperiismaj landoj en Eŭropo. La intelektularo en Japanio falis sub la aŭtoritato de okcidenta filozofio, kaj kiel reago komenciĝis vigla programo.
Mi mem ne estas historiisto kaj konfesas, ke la origino de moderna budhismo devas esti interpretita pli ĝuste de japana budhanaro; sed jen, la nodo de komplikaj malfacilaĵoj. Okcidentaj budhanoj kiuj alvenas al la darmo post la dua mondmilito ne povas tutkompreni la econ de japana kulturo kaj intelekta historio, precipe en la semantaj jaroj inter 1890 kaj 1914. La unua mondmilito strekas limlinion por nia kompreno pri la Òmoderna mondoÓ kiu estas forte ligita al nuntempa politika kampo. La du tri dekoj da jaroj antaŭ la milit-katastrofo en 1914-1918 tre gravas por ni budhanoj en la okcidenta parto de la mondo. Sen perspektivo de nia estinteco ne eblas konstrui la estontecon.
Tial, mi almenaŭ devas individue antaŭenigi nur personan opinion, kaj postlasas akademian impulson atendante pli maturan perspektivon de samideanoj en Azio, kie la budhodarmo servas kiel bezonata literaturujo por ni nuntempaj budhanoj. La sekvantaro de la darmo ankoraŭ trovas, ke la orientaj instruitoj estas tute necesaj. Mi opinias, ke la esperanta budhanaro sidas en la plej bona loko por klarvide doni historian scion kaj ekspliki pli profundan aspekton de la budha instruado. Ties internacia religi-lingva spertado transsaltas sektan konsideron.
Iuokaze, mi kredas, ke ĉiu nacio posedas misteran karman energion, samkiel la indivuduoj kiuj estas altĵetataj ĉiudirekten per la vento de karmo. Karmo estas ado infektanta, kiu regas la mondon. Tie etendas nia deĵora aktiveco, la kampo de bodhisatvaro kaj nia kampo de merito. Kurioze al mi, ke iuj personoj diris, Budhismo ne enhavas etikan sistemon! Tia pensado estas psikologie nekomprenebla. Kiel respondi al tio? Ŝajnas al mi, ke la preceptoj (ŝila) kaj profunda doktrino de karmo malas al tia dirado. Kelkjaroj antaŭ la eksplodo de la usona civila milito (milito inter la ŝtatoj / 1860—1865) Ralph Waldo Emerson, David Thoreau, kaj aliaj partoprenis en rondo, kiu fervore adoptas la hind-devenan mondperspektivon. Kelkaj anoj el tiu rondo eĉ deklaris sin ardaj kredantoj de la instruo de la budho, pro emfazo de karmaj efikoj, senmemo, kaj scienca emo. Filozofo Paul Carus (1852—1919) trafe argumentas kun William James kontraŭ pragmatismo malkaŝe kaj surbaze rekte sur la budhisma argumento pri kaŭzo-efiko. Li profunde admiris la budhisman tradicion kaj opinias, ke ĝi reprezentas veran etikon kaj akran vidon pri universala vero.
En Japanujo tiatempe en la komenco de la dudeka jarcento oni baraktis formuli politikan kaj socian teorion sub la influo de eŭropaj ideologio kaj filozofio. Tiu ĉi energio havis potencan influon sur la budhismaj kleruloj. La du branĉoj de Ĵodo-Ŝinŝu, ekzemple, sendis erudiciajn studentojn okcidenten por lerni teknikon pri interpretado de religiaj ideologioj kaj literaturo. La japanaj pensuloj opinias, ke la budhodarmo devas esti re-adaptata sub eŭropa influo. Kvankam protestanta kristanismo tiam suferis pro malkreskiĝanta kredantaro, kaj la interpreto de dio kaj homo pli kaj pli sekulariĝis, japanaj intelektuloj estis alligitaj al tordita vidpunkto, ke eŭropanoj tiutempe purigis la teologian tradicion allasante spacon por la progreso de scienco kaj ŝtateco.
Politika kaj religia optimismo finiĝis post la unua mondmilito. La fidela rakonto pri tiu nacia interplektita etapo devas esti eldirita de nuntempaj japanaj budhanoj, kiuj jam spertas la modernan etoson de sia lando. Sufiĉas diri ĉi tie, ke ni ĉiuj estas multnivele interligitaj. Ekonomie kaj politike unu strando en unu lando frape implikas alian landon en alia parto de la mondo. Kiel diris la sutroj, La reto de karmo ĉiele vaste streĉas.
samsar/o La senĉesa rondirado inter naskiĝo, suferado, morto kaj refoja naskiĝo. Budhismo celas transcendi aŭ haltigi samsaron.
Ĵodo-Ŝinŝu La skolo Vera Pura Land de Japana budhismo fondita de Ŝinrano (1173—1262). Kredante ke la nuntempa epoko tro malpuras por ke homoj ĉi tie enluminiĝu, kredantoj de tiu skolo celas al renaskiĝo en la Pura Lando de l’ Budho Amitabo.
Meiĵi-erao Periodo en historio de Japanio kiu komenciĝis je 1868, kiam falis la ĝistiama feŭdalisma reĝimo de Tokugaŭa.
verkis Elson B. SNO
Kopirajtita de BUDHANA LIGO ESPERANTISTA
Io alestas, mi ne rekonas; sed larmoj pluvas pro l’ dankemo — japana poemo en la 11a jarcento
Unuavide mi ne povis kapti la ĝustan senton de tiu ĉi verso kiel japaneska esprimo, ĉar la sentimentalo bone sidas en mia propra memoro kaj persona historio. Ĝi senmorte vekas religian instinkton aŭ almenaŭ tiu japana poemo instigas la emon rigardi la vastan ĉielon kaj samtempe enketas pri la mikroskopa kosmo de nia tera kaj mara planedo. Eble la signifo estas pli modesta kaj ĝi nur rilatas al la mistero de nia individua korpekzisto. Oni povas proponi plurajn klarigojn, sed mia ekspliko havas metafizikan odoron. Por mi la samsara mondo ĉie regas kaj ĝi fluas eterne kaj senfine.
Estas nedecideble, ĉu tiu sentimentalo pri larmo kaj mistika origino estas plorgutoj da ĝuo aŭ ploro da ĉagreno. Tamen mi ne povas rezisti la klarigon, ke la misteria sento malofte okazante vizitas nin; la origino estas nekonata kaj ni estas postlasitaj kun neklaraj sentoj. Tiun impulson oni povas trovi kiel fonton de la spirita pado kiun ni elektis sekvi, ĉu la budhanan aŭ ion alian religian disciplinon. Aŭ oni libere elektis aŭ ĉio estas la fortprocedo de nepersona karmo.
Tre strange, ke en Usono kaj Eŭropo depost la dua mondmilito multaj personoj akceptas doktrinon de karmo kaj daŭre vivas sen kredo en nenia azia religio! Fakte, la leĝo de karmo estas ofte akceptita sen ia ajn ekzameno de ties filozofiaj aŭ religiaj principoj. Aliflanke, karmo kiel ĉefprincipo allogas okcidentan homon al la budhodarma, ofte senpense pri ia ajn komplika doktrino.
Se vi demandas usonan budhanon kiel kaj kial aniĝis al la darmo, la respondo varias de unu al alia. Verŝajne tion tenante usonaj budhanoj estas ligitaj de la kaŝita ŝnuro de karmo. La sangho estas forta ligilo, sed iel diverstema ideologio de la darmo agas kiel magneto, kaj karmokredo estas la sfero de gravito. Kiel vaste konate, la sutroj deklaris ke la potenco kaj nekonsumebla efiko estas grandaj misteroj de karmo. Kutime ne venas al la kapo de la konvertinto kompari aŭ eĉ kontrasti karman sortdoktrinon kun la kalvanisma nocio de antaŭfiksita destino. Subkonscie la okcidentanoj akceptas Ŝakjamuniajn vortojn pri darma kredo, La okuloj de kompreno estas kovritaj maldense per polvo.
Laŭ mahajana strukturo oni alvenas al la pado, ĉar la maturiĝanta cirkonstanco donas la okazon en tiu ĉi vivekzisto: Jen, ekzemplo de la universala retaro supraĵe esprimanta per la karma leĝo kiu bildigas aŭtentikan sperton. Kredeble detala scio pri karmo ne estas bezonata, kaj oni nur akceptas tian veron sentatan profunde en la koro. Tio similas al la Ĵodo-Ŝinŝu-budhano kiu profunde sentas, ke la tathagato amitabho karme kaŭzas homan kredecon kaj praktikadon.
Estas vaste kredate, ke budhismo en Usono enradikiĝis en la jaro 1893 dum la Parlamento de Mondaj Religioj en Ĉikago, Ilinojso, kiel programero de la internacie fama Kolombia Foiro. Kvankam tiu universala monda asembleo gravas en la moderna historio de budhismo, ĝi ne estas la fundamenta ekiĝo de la budha darmo en Usono, sed nur etapo en nia nacia historio. Tiu Parlamendo prezentas buntan nodon en nia religia sperto, sed estas tro da simpligo deklari, ke tie ĉi kuŝas origino de budhisma historio en Usono. La socia fono iom pli kompleksas. La monda asembleo serioze gravis pro la interplekta enigmo por la kristanoj, kiuj la unuan fojon skue frontis la mikspoton da religioj kuŝantaj ekster la molmola linio antaŭlonge desegnita de la kristanisma kampo.
Esperanto aperinte en 1887 reprezentis komenciĝon de internaciemo per la zamenhofa lingvo; la meiĵi-eraa konstitucio en 1889 signalis la modernan ŝtaton. Kaj en 1893 en la usona urbo Ĉikago la darmo komencis longvojon de reformiĝo. Tiuj tri influhavaj movadoj kreskas kunkune, sed ĉiu el ili stumblis aparte sur variaj obstakloj laŭ sia respektiva pasado tra moderna mondhistorio, kaj ili estis preskaŭ tutdetruitaj de du mondmilitoj. Unue, la darmo en sudorienta Azio estis interpretita de kleruloj el imperiismaj landoj en Eŭropo. La intelektularo en Japanio falis sub la aŭtoritato de okcidenta filozofio, kaj kiel reago komenciĝis vigla programo.
Mi mem ne estas historiisto kaj konfesas, ke la origino de moderna budhismo devas esti interpretita pli ĝuste de japana budhanaro; sed jen, la nodo de komplikaj malfacilaĵoj. Okcidentaj budhanoj kiuj alvenas al la darmo post la dua mondmilito ne povas tutkompreni la econ de japana kulturo kaj intelekta historio, precipe en la semantaj jaroj inter 1890 kaj 1914. La unua mondmilito strekas limlinion por nia kompreno pri la Òmoderna mondoÓ kiu estas forte ligita al nuntempa politika kampo. La du tri dekoj da jaroj antaŭ la milit-katastrofo en 1914-1918 tre gravas por ni budhanoj en la okcidenta parto de la mondo. Sen perspektivo de nia estinteco ne eblas konstrui la estontecon.
Tial, mi almenaŭ devas individue antaŭenigi nur personan opinion, kaj postlasas akademian impulson atendante pli maturan perspektivon de samideanoj en Azio, kie la budhodarmo servas kiel bezonata literaturujo por ni nuntempaj budhanoj. La sekvantaro de la darmo ankoraŭ trovas, ke la orientaj instruitoj estas tute necesaj. Mi opinias, ke la esperanta budhanaro sidas en la plej bona loko por klarvide doni historian scion kaj ekspliki pli profundan aspekton de la budha instruado. Ties internacia religi-lingva spertado transsaltas sektan konsideron.
Iuokaze, mi kredas, ke ĉiu nacio posedas misteran karman energion, samkiel la indivuduoj kiuj estas altĵetataj ĉiudirekten per la vento de karmo. Karmo estas ado infektanta, kiu regas la mondon. Tie etendas nia deĵora aktiveco, la kampo de bodhisatvaro kaj nia kampo de merito. Kurioze al mi, ke iuj personoj diris, Budhismo ne enhavas etikan sistemon! Tia pensado estas psikologie nekomprenebla. Kiel respondi al tio? Ŝajnas al mi, ke la preceptoj (ŝila) kaj profunda doktrino de karmo malas al tia dirado. Kelkjaroj antaŭ la eksplodo de la usona civila milito (milito inter la ŝtatoj / 1860—1865) Ralph Waldo Emerson, David Thoreau, kaj aliaj partoprenis en rondo, kiu fervore adoptas la hind-devenan mondperspektivon. Kelkaj anoj el tiu rondo eĉ deklaris sin ardaj kredantoj de la instruo de la budho, pro emfazo de karmaj efikoj, senmemo, kaj scienca emo. Filozofo Paul Carus (1852—1919) trafe argumentas kun William James kontraŭ pragmatismo malkaŝe kaj surbaze rekte sur la budhisma argumento pri kaŭzo-efiko. Li profunde admiris la budhisman tradicion kaj opinias, ke ĝi reprezentas veran etikon kaj akran vidon pri universala vero.
En Japanujo tiatempe en la komenco de la dudeka jarcento oni baraktis formuli politikan kaj socian teorion sub la influo de eŭropaj ideologio kaj filozofio. Tiu ĉi energio havis potencan influon sur la budhismaj kleruloj. La du branĉoj de Ĵodo-Ŝinŝu, ekzemple, sendis erudiciajn studentojn okcidenten por lerni teknikon pri interpretado de religiaj ideologioj kaj literaturo. La japanaj pensuloj opinias, ke la budhodarmo devas esti re-adaptata sub eŭropa influo. Kvankam protestanta kristanismo tiam suferis pro malkreskiĝanta kredantaro, kaj la interpreto de dio kaj homo pli kaj pli sekulariĝis, japanaj intelektuloj estis alligitaj al tordita vidpunkto, ke eŭropanoj tiutempe purigis la teologian tradicion allasante spacon por la progreso de scienco kaj ŝtateco.
Politika kaj religia optimismo finiĝis post la unua mondmilito. La fidela rakonto pri tiu nacia interplektita etapo devas esti eldirita de nuntempaj japanaj budhanoj, kiuj jam spertas la modernan etoson de sia lando. Sufiĉas diri ĉi tie, ke ni ĉiuj estas multnivele interligitaj. Ekonomie kaj politike unu strando en unu lando frape implikas alian landon en alia parto de la mondo. Kiel diris la sutroj, La reto de karmo ĉiele vaste streĉas.
samsar/o La senĉesa rondirado inter naskiĝo, suferado, morto kaj refoja naskiĝo. Budhismo celas transcendi aŭ haltigi samsaron.
Ĵodo-Ŝinŝu La skolo Vera Pura Land de Japana budhismo fondita de Ŝinrano (1173—1262). Kredante ke la nuntempa epoko tro malpuras por ke homoj ĉi tie enluminiĝu, kredantoj de tiu skolo celas al renaskiĝo en la Pura Lando de l’ Budho Amitabo.
Meiĵi-erao Periodo en historio de Japanio kiu komenciĝis je 1868, kiam falis la ĝistiama feŭdalisma reĝimo de Tokugaŭa.

Por transformi domon en hejmon

Ĉu vi povas distingi domon de hejmo?
Verŝajne estas nur detalo de la filozofia pensmaniero, ĉar kiam oni aŭdas la vorton " domo" , aŭtomate venas en la kapon, bildo de homa konstruaĵo...certe la mia, la via. Eble tute modesta dometo, en kiu oni rajtas ĉion ŝanĝi laŭvole...laŭdezire. Tamen kiam oni aŭdas la vorton " hejmo"..io ŝanĝiĝas. Aliĝas al la penso pri domo...la familio.
Hejmo estas, kie niaj familianoj kunloĝas en plena harmonio. Kie ni solvas la problemojn kaj dividas kaj ĝuas la feliĉon familie. Certe kie la baza leĝo estas amo kaj respekto. Kie la etoso ĉiam estas la plej trankvila kaj fida kaj varma ... Kie ni aliĝas komforte al la aliaj membroj de la familio por manĝi, renovigi la forton, por peti helpon kaj kuraĝon. Hejmo estas simple tio... aro de la plej veraj sentoj en familia etoso.
Por transformi domon en hejmon, sufiĉas familia amo.
karaj...donu vian opinion, por transformi domon en hejmon.